1e nazomerwedstrijd

Met de tijdrit training van afgelopen maandag nog in de benen en de voorspelde regenbuien op de weersite, kon ik me maar met moeite er toe brengen om de 1^e nazomerwedstrijd van de Trappist te gaan rijden. Maar om nu de eerste wedstrijd als volwaardig clublid gelijk te laten schieten ging me wat te ver. Dus reed ik voor de bui uit naar de Wheeler Planet, om er in de regen te arriveren. Gelukkig bleef het bij een beperkte neerslag, nattigheid die het warme asfalt makkelijk aan kon.

Wat mag je verwachten van een club rit midden in de zomervakantie. Je kunt het wel de 1^e nazomerwedstrijd noemen, maar het blijft deze dagen echt wel zomer. Uiteraard is daar de beperkte opkomst, die uiteindelijke nog mee valt. Bijna 30 man (A+B). Dan is er het gebrek aan een vakjury, die geniet nu van een welverdiende  vakantie. Het euvel wordt door Jan G. en Peter G. bekwaam opgelost. We starten met zijn allen tegelijk, A en B lekker door elkaar. De eerste uitvaller zal de taken van de jury op zich nemen en mocht er geen uitvaller zijn, dan graag onthouden achter wie je gefinisht bent. Leuker kunnen we het niet maken.

We vertrekken als het licht vochtig is en in een gesappig tempo werken we de eerste rondjes af. Daarna volgen de gebruikelijke uitlooppogingen elkaar snel op met als gevolg tempo omhoog en tempo omlaag, tempo omhoog en tempo omlaag. Deze gang van zaken komt mij niet verkeerd uit. Ik nestel me achterin het pelotonnetje en kan zo de beentjes lekker losrijden. Tevens kan ik mijn bochten techniek op deze plaats een beetje bijschaven met als doel zo min mogelijk meters te verliezen in de bochten op mijn voorganger.

Naar het einde toe beweeg ik me naar voren in het peloton. Eens zien of de beentjes al jus hebben. Ik rij een keer het gat dicht na een breukje halverwege het peloton en voel dat het wel beter aan het worden is. In de laatste drie ronden geraak ik nog wel een keer voor het peloton uit met drie andere renners, maar echt doortrekken lukt me niet. Met als gevolg dat ik de laatste ronde, op het laatste rechte eind, voor de laatste bocht, bijna me laatste bruikbare krachten verlies. Door een redelijke bocht te rijden kan ik mijn sprint aardig doortrekken en ben helder van geest genoeg om te kijken welk rugnummer er voor me zit. Nr. 67, maar heb geen idee van mijn behaalde plaats.

 

Winnaars 1e nazomerwedstrijd,
Bij de A Jan Repko (rechts) en bij de B Rob Hermsen

 

Geen uitvallers betekent geen jury, dus Jan G. reconstrutueert aan de hand van overleveringsverhalen de eind uitslag van de B’s. Een tiende plek is mijn deel. De eerste punt is binnen. Drie ronden later, tijdens de sprint van de A’s, zijn er juryleden te over om de einduislag samen te stellen. Het gebrek aan een frisse bos bloemen voor de winnaars wordt opgelost met een fijne fles wijn, welke op zichzelf ook een mooi boeket heeft, maar dan van een andere orde. Voor de huldiging is zelf de zon weer tevoorschijn gekomen, zodat een vrolijke foto van de winnaars snel genomen is.

Samen met Jan G. fiets ik weer op huis aan. De beentjes zijn wel moe, maar meer moe van het fijne soort. Nu mogen ze vier daagjes rusten tijdens een weekend trip naar Engeland. Na het weekend mogen ze weer aan de bak. Lekker rammen!