Ik had met Tony afgesproken bij Cruqiuis voor
een half rondje Ringvaart om de techniek onder de knie te krijgen. Het is van
mijn huis naar de Cruqiuis een kleine 10km stadsverkeer, het geen met een
tijdritfiets geen sinecure is. De ligpositie op de fiets is niet aan te raden,
want je geraakt nooit op tijd bij de remmen in een gevaarlijke situatie. Vanaf
de Cruqiuis is het echter richting de Buitenkaag een redelijk opstoppingsvrij
gebeuren, behoudens enkele bruggen en wegversmallingen. De wind staat
behoorlijk hard schuin op de kop. Vandaag hoef ik gelukkig geen kopwerk te
doen. Ik hoef alleen maar te volgen. Dat valt nog niet mee. Het perspectief van
uit de armsteunen is anders dan vanaf een normaal racestuur. Ik zit een stuk
dichterbij de voorrijder, maar minder strak aan het wiel. Tony rijdt met Sram
S80 wielen die toch behoorlijk wind gevoelig zijn en hij wordt regelmatig opzij
gedrukt door de wind. De eerste paar keren schrik hier van, maar dat is niet
nodig. Er blijkt nog ruimte genoeg te zijn tussen onze wielen, ondanks het feit,
dat ik, voor mijn gevoel, dicht tegen hem aan zit.
Vanaf de Buitenkaag is de wind in ons
voordeel. Tony geeft aan, dat we gaan knallen! Hij schakelt naar zijn zwaarste
verzet, 52x11, en begint te rammen. Ik schakel mee op, maar voel direct dat dit
het niet gaat worden. Al snel zitten we hoog in de 40 en laag in de 50km/uur.
Na een paar kilometer moet ik afhaken en waarschuw Tony. Ik geef aan dat
42-43km/uur te doen is en hij rijdt dit tempo van af dan vrij constant. Moped
Tony! Samen racen we alles en iedereen voorbij. Voordat ik het in de gaten heb,
arriveren we bij de brug van Aalsmeer. Job done!
We rijden terug Hoofddorp in. Ik heb nagenoeg
geen last van de andere houding op de fiets, alleen het ronddraaien van de
52x12 (52x11 kreeg ik echt niet rond!) voel ik wel in de beentjes. Ik neem
afscheid van Tony (woonplaats Hoofddorp) en rij verder naar de Cruqiuis.
Aangezien de wind mee staat langs de Ringvaart, waag ik het erop en rij
helemaal door tot Zwanenburg om daar de brug over te steken. De weg naar huis
is weliswaar met wind tegen, maar nog goed te doen. Het enige waar ik echt last
van heb is het schuren van mijn broek. Ik heb onderweg gemerkt, dat een
minimale zeem voldoende en beter is dan de zeem in de broek die ik nu draag. En
dus heb ik een beetje schrale liezen. Rustig uitrijdend fiets ik de straat in
met ruim 70km op de teller en dat voor de eerste keer op een tijdrit fiets! De
kop is er duidelijk af. Call me crazy!
Ik heb uiteraard nog niet vol gas een afstand
afgejakkerd om een prestatie neer te zetten, maar ik moet zeggen, dit
tijdrijden smaakt naar meer. Geen verkeerde beslissing om er speciaal een fiets
voor aan te schaffen. Hier gaan we nog veel plezier aan beleven. Eens zien waar
ik binnenkort aan de start kan verschijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten