Eerst was er de Langste Dag Wedstrijd,
toen de Hel van Wageningen en daarna nog de Slag om Norg. De beentjes waren er dusdanig van onder de
indruk, dat ze het verdomde om een beetje redelijk te herstellen. En daar zit
je dan mooi mee. Je kunt wel de eerste wedstrijd winnen, om een voorschot te
nemen op de eindoverwinning, maar je prestatiecurve moet over een langere
periode hoog blijven.
Het herstel duurt
tegenwoordig langer dan voor de kinkhoestaanslag. Ik moet daar nog wat op
verzinnen. Alle adviezen zijn welkom.
Maar na drie
wedstrijden in het blok stond ik op nummer 1 met een paar puntjes verschil met
nummer 2 Piet van Oosten. Het werd dus zaak Piet’s achterwiel niet uit het oog
te verliezen. De enige andere kanshebber was Ard van Straten, maar die was
verhinderd. Zijn broer Ruud was er wel, waardoor ik enigszins in verwarring
was, want in mijn ogen lijken ze behoorlijk veel op elkaar. Tussen mij en Piet
mocht niet meer dan een renner eindigen om aan mij de eindoverwinning van het
blok te doen toekomen.
Gelukkig verviel een
zakelijke afspraak waardoor ik extra tijd had om proberen de beentjes in het
gareel te krijgen. Voor aanvang van de wedstrijd een uurtje of wat rond
gepeddeld door de polder. Ze waren echter niet op andere gedachten te brengen
en bleven protesteren tegen elke vorm van inspanning. De hartslag daar en tegen
doet het prima. Mooi laag met een redelijke max. De beentjes hebben daar echter
poep aan.
Ons pelotonnetje is
niet zo groot, wat automatisch inhoudt dat verstoppertje spelen niet gaat
lukken. Halverwege de koers schreeuwen de hamstrings om aandacht. Liefkozend
strelend stel ik ze gerust, dat het bijna klaar is, eventjes nog. Daar gaat
Piet, zou hij wel weten dat hij kans maakt op een koek? Ik probeer in de buurt
te blijven maar kom in de laatste kilometer niet goed uit en zit aan de
windkant. Er zit maar een ding op en dat is hard buiten om, zo dicht mogelijk
langs de groep. Uit de laatste bocht komend zet ik nog eens flink aan, althans
dat denk ik, echte macht zit er niet meer in. Ik blijf dicht bij het achterwiel
van Piet en op de finishlijn zit alleen Niels aan de binnenzijde tussen ons in.
De koek is binnen!
Met een punt verschil
mag ik mij Zomerkampioen B 2017 noemen.
