Eigen Koers, Altijd Prijs

Eigen Koers, Altijd Prijs

(Omdat we voor de uitvoering van dit jaar geen sponsors konden vinden voor de Grote Prijs Hans van Steijn, even een terugblik op de vorige editie 23 juni 2012)

 

Afgelopen zaterdag (juni 2012) was het weer zover. Het jaarlijks terugkerende wielerfeestje van de familie. We hebben het hier niet over het NK, maar over een veel belangrijker evenement. Toen mijn vader, een aantal jaren geleden, 75 jaar werd, vroeg ik hem wat hij voor zijn verjaardag wilde hebben. Hij dacht even na, maar kon niets bedenken. Nieuwe fietscomputer? Mooi shirt? probeerde ik. Hij wist echter niets te verzinnen. Is er dan iets dat je nog eens graag wilt doen, probeerde ik. Hij fronste zijn wenkbrauwen. Weet je wat ik nog eens zou willen? Een koers rijden. Ja, dat zou ik nog eens willen doen. Een koers rijden. Daar had ik dus zelf om gevraagd. Er was geen weg meer terug. Beloofd is beloofd. Maar hoe organiseer je een koers op maat voor een 75-plusser?

 

Men huurt een wielerparkoers af inclusief geluidsinstallatie, juryhok met juryleden, kantine en kleedkamers en stuurt uitnodigingen aan familie, vrienden en bekenden, die in het bezit zijn van een racefiets. En voor je het weet sta je op een donderdagavond in augustus aan de streep van je eigen koers over 22 rondjes (70km) met mooie prijzen. De eerste 15 rondjes rijden we in gesloten peloton met een gangetje van rond de 30-35 km/u, zodat vaders het allemaal kan bijhouden. Hier en daar een beetje bijduwen, na de bocht, om de aansluiting niet te verliezen. En om het geheel niet beukend saai te laten worden, een paar tussensprints voor de onrustige renners onder ons. De laatste vijf rondjes mag er gas gegeven worden (of het gas erop) en is het werkelijk koers.

Zaterdag jl. was het de vierde maal in successie dat we de GP34HVS verreden en voor het eerst onder droge weersomstandigheden. GP staat voor Grote Prijs en 34 voor zijn geboortejaar, HVS zijn uiteraard zijn initialen. We hebben nu zelfs eigen shirts met het logo erop. Het is wielrennertje spelen voor gevorderden en dat maakt het leuk en amusant. Daarnaast is het voor menigeen een uitgelezen kans zich eens lekker te laten gaan op 3km asfalt zonder verkeer. Op zichzelf ook al een hele aparte ervaring. Geen medeweggebruikers die in de weg zitten.

Na de finish wordt het pas echt leuk, want in vijf rondjes hard fietsen gebeurd natuurlijk van alles. Van combines tot niet nagekomen afspraken, van flikken tot geflikt worden. Echt alles is aan bod gekomen, zoals het een koers betaamt. Daags nadien worden er nog vetes uitgevochten. Allemaal met een dikke glimlach om de mond. Met de grootste smile voor vaders.

Het meest spraakmakende onderdeel is de uitreiking van de prijzen. Want het lukt me altijd weer om mezelf, als organisator, een lelijke plastieke beker toe te wijzen. Tot grote hilariteit van de deelnemers/sters.

Ik haal slechts mijn schouders op. Hé, eigen koers, altijd prijs!

 

Rork Steijn