Waar
het onzalige idee vandaan kwam valt niet meer te achterhalen, maar zondag
stonden we zomaar op het startschavot van de Grote Prijs Vijfhuizen voor een
ploegentijdrit van 10 km. N, C , R en ondergetekende hadden wel enkele
trainingssessies achter de rug op dit onderdeel, waarin vooral de afspraken
werden vastgelegd. Ikzelf zou de eerste 500 meter of zo voor mijn rekening
nemen. Dat betrof het hele klinkergedeelte en twee bochten het dorp uit. Daarna
zouden we, vanaf het asfalt gedeelte, gaan rouleren. Gelukkig scheen de zon, maar
de wind speelde het voor elkaar, om over vrijwel het gehele parkoers, tegen te
staan. ’s Morgen hadden N (bij de dames), R (bij de heren -45) en ik (heren
+45) al een individuele tijdrit gereden over hetzelfde parkoers, dus van enige
verrassing was geen sprake. Het was gewoon kolere zwaar! N was wel eventjes
tweede geworden bij de dames. R en ik hadden af te rekenen met gasten op
tijdritfietsen en Urbanus helmen.
Rork
Steijn
We
hadden afgesproken, dat N hoe dan ook niet op kop zou zitten bij de twee 180
graden bochten op het traject. Helaas, iets plannen geeft geen garantie voor
een vlekkeloze uitvoering. Op N na, rijden we redelijke bochten, zij durft nog
niet blind en zonder remmen een dergelijk bocht te nemen. Ik had zelfs mijn
remmen opengezet om niet in de verleiding te komen als nog te gaan remmen. N
neemt dus de eerste 180 bocht op kop en lekker breed, zodat de rest van ons
binnendoor konden vliegen, waarna zij netjes achteraan kan aansluiten. Niet
bedoeld en bedacht, maar het werkte uitstekend. Na 4 kilometer worden we
ingehaald door fanatiek schreeuwden mannen op tijdritfietsen. We weten de
verleiding te weer staan om in het tempo mee te gaan rijden en behoeden ons
zelf zo voor een kill. We blijven in ons eigen tempo door trappen tot aan de terugkeer
in Vijfhuizen. We moeten hier het dorp aan de andere zijde door, weer klinkers,
om naar het volgende keerpunt te rijden. Het dorp door gaat prima. De twee bochten
komen we zonder kleerscheuren door, zelfs onze formatie weten we intact te
houden. De dip in de weg onder de viaduct van busbaan, gooit bijna roet in het
eten. C zit nu tegen haar limiet, maar blijft meedraaien om het systeem niet te
doorbreken. De tweede 180 graden bocht is een kopie van de eerste. N zit toch
weer op kop, na een lange aflossing, een neemt de bocht ruim, zodat we er weer
onder door duiken. Dan rest ons slechts nog een lang recht eind naar de streep
met de tweede passage onder het busbaan viaduct door. Aangezien we met 4 moeten
finishen en wel binnen 20 meter van elkaar, mogen we C niet te verliezen. C
heeft niet de intentie om te lossen en bijt zich vast in het laatste wiel. De laatste
250 meter sprinten we met onze laatste krachten naar de finishlijn.
16
minuten en 3 seconden, net niet onder de 15 minuten. Het levert ons een 10de
plaats en een kwalificatie voor de finale op 16 augustus in Sittard-Geleen (16km) tijdens de Eneco tour. Klein
bijkomend probleem is wel dat C en R dan lekker op vakantie zijn.
We
zijn wel de snelste van de mixed teams, helaas geen zelfstandig onderdeel van
dit evenement. Eens zien of we de KNWU nog op andere gedachten kunnen krijgen
voor 16 augustus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten