NK Tijdrijden op Texel

Sinds de tijdrit in Vijfhuizen in mei van dit jaar, heb ik de smaak van het tijdrijden te pakken. Ik vind het vooral een interessante bedoening, zo hard als je kan, in je eentje van A naar Beter. Ondertussen heb ik een tijdritfiets aangeschaft om de zaken serieus te kunnen aanpakken. Ik twijfel nog over een speciale tijd rij helm, want die vind ik nogal stom. Als je op de fiets zit gaat het nog wel, maar naast de fiets is het echt geen pan. De nieuwe Specialized Evade staat wel op mijn verlanglijst net zo Aero maar minder erg. Of een shell voor over mijn Prevail helm, kan ook en dat drukt de kosten aanzienlijk, maar nog niet te koop in NL. Een snel pak heb ik ook nog niet, maar dat komt er wel t.z.t.

Ik had me dus ingeschreven voor het NK Tijdrijden voor Vrije Renner op Texel, 28km langs de dijk en de Waddenzee. Gezien de afstand, leek het me dit een aardige afstand om te zien wat ik in huis heb. Op tijdrijders gebied nog niet veel. Al doende leert men is hier het credo. Ik had N. ook zo gek gekregen om mee te doen. Eigenlijk heb ik haar gewoon ingeschreven toen ze op vakantie was. No way back!

Zaterdag 7 september was het dan zo ver. Met de auto van N. ’s morgens om 10u15 richting Den Helder naar het veer voor Texel. Parkeren bij het veer is geen probleem, zodat we met de fiets naar Texel kunnen. Rugzak om en gaan. De overtocht is rimpelloos. Er staat slechts weinig wind, maar wel een lastige wind. We rijden ons warm van ’t Horntje naar Oudeschild alwaar de start en finish is.

Op een parkeerplaats, aan de noordzijde van Oudeschild, is een complete tent opgebouwd. Met koek en zopie, een groot scherm voor de live uitslagen, een startpodium etc. Alles is aanwezig voor een geoliede uitvoering. Slecht een kleine tegenslag voor mezelf. Ik ben mijn transponder vergeten om te zetten van mijn racefiets naar mijn tijdritfiets. Zo is er altijd wel wat. Ik had N. ingeschreven zonder eigen transponder, maar zij heeft haar eigen transponder nog op haar fiets zitten. De organisatie schakelt snel. N. rijdt met haar eigen transponder en ik met de gehuurde transponder van N. Je moet het niet moeilijker maken dan het is. Ik heb tenslotte de boot niet gemist.

We hebben nog een klein uurtje, voordat onze starttijd voorbij komt. In de tent kleden we ons om, want helaas is het licht gaan regenen. Buiten staan veel renners zich warm te rijden op de Tacx (rollerbank) naast hun auto. Ik zie zelfs een heuse camper en een partytent. Hmm, het is serieus zaken doen hier.

Om 13:45:30 is het mijn beurt om te starten. N. start anderhalve minuut na mij en tussen ons in zitten een vervaarlijk uitziend stel, vader en dochter, denk ik, met alles er op en aan. Die ga ik niet achter me houden vrees ik. Is ook niet de bedoeling vandaag. Mijn “plan” is, proberen boven de 37,5km/uur gemiddeld te rijden of onder de 45 minuten. Ik vlieg het startpodium af en trek mezelf op gang. In de eerste 500 meter kan ik driemaal opschakelen naar 52x14. Dat zal hem moeten zijn voor de heenweg. Oja, ik heb vandaag nul parkoers kennis, behalve een tripje met google maps. Voor het keerpunt heb ik een drinkgel in gedachten en voor de rest mijn Aero bidon. Na tien minuten hoor ik het gezoem van een dicht achterwiel naderbij komen. Wie zal het zijn de dochter, die na mijn gestart is of de vader? Het is de dochter, in het roze met wit, ze rijdt me gestaagd voorbij. Ik probeer een paar minuten in haar zog mee te rijden, maar ik mag mezelf niet opblazen, dus moet haar laten lopen. De vraag is nu, wanneer haalt haar vader me in? Hem zie ik pas bij het keerpunt. Als ik de 180 graden draai maak zit hij 100 meter achter me. Goed dan nu even drinken, hem voorbij laten komen en achter hem aan rijden. Uiteraard is het verboden om in het wiel te gaan zitten. Als hij me na een kilometer van het keerpunt voorbij komt, blijf ik op een meter of drie schuin achter hem rijden. Tijd voor de gel. Op het moment dat hij wat verzwakt, rij ik hem voorbij. Hij blijft een paar meter achter mij rijden. Juist even elkaar helpen binnen de grenzen van het toelaatbare vandaag.

We wisselen nog tweemaal stuivertje. Ik moedig N. nog aan, maar die trek een vies gezicht. Zij moet nog naar het keerpunt en is in gevecht met zichzelf. Daar draait het hier om. Een gevecht met jezelf. Alles doet “pijn” en een stem in je hoofd roept: “kappen nu, het is mooi geweest!” Maar het is pas op de streep gedaan, dus we harken gewoon door.

We worden nu beide ingehaald door een renner in een strak tempo. Een tempo dat duidelijk te hoog is voor mij. Mijn tijdelijke metgezel volgt wel het aangeboden wiel, maar moet het na een kleine 200 meter ook laten lopen. Nu heb ik een mooi mikpunt. Kilometer 20 is gepasseerd en ik ben helemaal leeg. Ik kan het tempo niet meer hoog houden en het zakt naar onder de 35km/uur. Ik probeer de laatste 8 km met korte tempoversnellingen mijn gemiddelde omhoog te brengen. Eindelijk zie ik het start en finish dorp aan de horizon verschijnen. Nog een klein stukje, rammen nu, gaan! Er zijn twee stemmen nu in mijn hoofd. De een wil héél graag stoppen en de ander wil o zo graag harder. De laatste 200 meter sprint ik nog zo hard als ik kan. Mijn Garmin vertelt me dat ik mijn doel niet gehaald heb. Geen top 25 klassering. Ik moet uiteindelijk genoegen nemen met een 33^ste plaats in de leeftijdscategorie 50+, 0:46:24, 36,85km/uur gemiddeld.

N. wordt 9^de bij de dames 35+, 0:49:09, 34,79km/uur gemiddeld. Het is natuurlijk allemaal niet slecht en het is pas onze tweede officiële tijdrit, alleen hadden we er toch wat meer van verwacht.

Op de keper beschouwt, is het een hele mooie dag. We zijn bijna niet nat geworden, twee mooie overtochten met het veer en een fijne leerzame rit langs de Waddenzee. Ik kom wel voor minder mijn bed uit.

 http://www.wstexel.nl/nk-tijdrijden/362-verslag-nk-tijdrijden-vrije-renners