Gehuld in regenpak sta ik,
langs de kant van de weg.
Wachten tot ik kan oversteken.
Een kreet, remmen en slippende banden.
Ik zet me schrap.
Zijn schouder, mijn ribbekast.
Contact!!!
Hij ligt op de grond.
Ik sta nog overeind.
Bodycheck, Pannenkoek!
Geen schade, slecht schrik.
Hij maakt excuses. Niets gezien enzo.
Ik zeg gedag. Fiets is heel.
Adrenaline verzacht alle pijn.
Niemand heeft het gezien.
Een chute zonder toeschouwers.
In een drukke winkelstraat.
Participatie maatschappij.
Ik participeer in een valpartij.
’s Avonds als ik rek en strek,
Knapt er iets in mij.
Dat was een van mijn ribben.
Dokter bevestigt mijn vermoeden.
Mooie breuk naar buiten.
Slechts een beetje pijnlijk.
Neem gerust een pilletje.
En fietsen dan Dokter?
Met mate als het gaat.
Over twee weken
Lakeland Monster Miles.
Zal niet over zijn.
Pijn is fijn, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten