Er wordt gekoerst in een B-groep en een A-groep en om te
bepalen wie waar thuishoort, is er een proloog over één ronde op het 3,2 km
lange parkoers van WheelerPlanet Spaarnwoude. Bij het afhalen van je rugnummer
kun je aangeven wat je voorkeur heeft, A of B, maar de organisatie behoudt zich
het recht voor om snelle B-renners te verplaatsen naar de A-Koers.
Met de “Smaak van Bloed” nog vers in het geheugen, ga ik
tijdens de proloog niet tot het gaatje en bol wat uit over de finish zodat ik
een tijd net boven de 5 minuten realiseer. Goed genoeg voor een vaste plek in
het B-peloton. Mijn mede Trappisten rijden zich ook niet het snot voor de ogen
om in de koers in lijn geen krachten te kort te komen. Hoewel, Jan heeft op
Hemelvaartsdag de Klim Classic in het
zuiden des lands gereden en rijdt met dikke benen in de rondte. Dat ik mij met mijn
tactiek voor de proloog later in de vingers zou snijden, kon ik toen nog niet
vermoeden.
 |
| Foto Wielertijdschrift De Muur |
Ruim dertig man (en een handvol vrouwen) melden zich voor
de B-koers. Met de dames moeten we rekening houden tijdens deze, met twee
premiesprints opgeleukte, race. Ik herken ze van mijn koersjes op Sloten,
Amsterdam. Ze zullen in deze koers niet onderdoen voor de mannen. Het bekendste
gezicht in koers, voor mij althans, is Wilfried de Jong, in het jongste verleden
al eens winnaar van deze koers. Het is een redelijk korte wedstrijd van 10
ronden, normaal rijd ik hier 13 of meer rondjes op volle toeren, dus dat mag
geen probleem zijn. Het eerste rondje gaat met een “slakkengang”, dus bij het
passeren van start/finish schud ik maar eens flink aan de boom. Wilfried lurkt
op dat moment aan zijn bidon, je kunt maar dorst hebben na één ronde, dus
voordat hij kan reageren, ben ik al vertrokken. Ik houd het hoge tempo een half
rondje aan om te zien of de zwakkere broeders de rol moeten lossen. Het valt
mee, iedereen is er volgens mij nog bij, maar het spel is op de wagen. Meerdere
renners proberen de plaat te poetsen en het tempo fluctueert behoorlijk. Ik
handhaaf me voor in de groep, maar mis bij beide premiesprints de hoofdprijs. Bij de
eerste rijd ik achter de feiten aan en bij de tweede kan ik niet vol aangaan
omdat de renner voor mij zijn lijn niet houdt en me bijkans onderuit fietst. Opletten
vandaag, niet iedereen heeft peloton ervaring, wat vooral goed te merken is in
de bochten, waar de gaten vallen als rijpe appelen. Doortrappen in de bochten
blijft een enge bezigheid. Twee tips voor de onervaren peloton rijder. Tip 1: “blijf
met je fikken van de remmen af!” Tip 2: "rijd het juiste verzet, niet te
zwaar, maar zeker niet te licht, want dat gaat een stabiel rijgedrag niet
bevorderen".
Over de laatste ronde kunnen we kort zijn. Ik zit aan de
verkeerde kant aan het wiel van mijn lead-out man van de dag waardoor ik niet
kan aanhaken bij Coen, die dan ook met twee vingers in den neus de overwinning binnensleept.
Een tweede plaats is “slechts” mijn deel. En dat ondanks alle inspanningen van
mijn teamgenoten. Ricardo plaatst op 2 km een demarrage, waarop de concurrentie
moet reageren en hem een km lang op de hielen zit. Natascha houdt daarna het
peloton op snelheid zodat er geen nieuwe, last minute ontsnappingen meer zijn. Voorts
loodst Jan me veilig naar de laatste bocht alwaar ik aan de binnenkant van het
wiel zit en ik de krachtexplosie van Coen niet kan pareren. Beginnersfout!
Ach, de zon schijnt, niemand gevallen en een mooie tweede
plek. Wat ik echter niet wist, was dat men punten uitdeelde voor je plaats in
de proloog en voor je plaats in de koers in lijn, samen goed voor het klassement
voor de bokaal. Mijn tijd in de proloog doet mij de das om in de einduitslag, 4de….
Geen bokaal voor mij dit jaar.
Dat de zon scheen heb ik geweten, de randjes zijn er weer
voor een jaar ingebrand!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten