maandag 31 juli 2017

1ste zomerblok wedstrijd B-groep

Zal ik het zeggen? Ja, ja, zal ik het hier zeggen? Ik heb ze er allemaal opgelegd! Ze stonden niet op de foto! Tenminste daar ga ik vanuit, want ik zag sterretjes, had verzuurde benen en kon te nauwer nood een arm in de lucht steken. En was o zo blij de streep als eerste te overschrijden, na, op de kop af, twee jaar van kwakkelen met de gezondheid. I’m back Baby!!!

Wat er aan vooraf ging:
Er stond weer een fijn pelotonnetje aan de start bij de B’s. Heerlijk weer, weinig wind. Enige nare dingetje was de buizerd. Een ieder die zich alleen op het parkoers waagde, probeerde hij te verjagen. Het was dus zaak om in het peloton te blijven of met een groepje weg te rijden. Uiteraard waren er diverse ontsnappingen, vluchtpogingen en speldenprikken, maar echt weg kwam niemand. Je moest zeker boven de 40km/uur kunnen rijden, anders was het een kansloze onderneming. Ik had het een paar maal geprobeerd en de laatste poging met Tony, enkele ronden voor het einde, kostte bijna mijn kop. Maar de vorm was goed en het herstel idem dito.

De laatste 1500 meter:
Vanuit bijna laatste positie kon ik me over rechts naar voren rijden en reed in vijfde positie door de een na laatste bocht. Het tempo werd hoog gehouden, zodat er geen laatste uitlooppogingen werd ondernomen. Zo stormde we richting laatste bocht en kwam rechts van mij Piet langs vliegen. Ik kon direct aansluiten. Zowel links als rechts probeerden mannen hetzelfde te doen en ik dreig het beleg tussen twee boterhammetjes te worden. “Lijn!” riep ik hard en het gevaar week. Piet vloog de bocht door en ik werd perfect afgezet op het rechte einde. In de bocht had ik geschakeld naar de 11. De dood of de gladiolen.

Ik kwam uit het zadel en de lijdensweg was begonnen. Ik ging Piet voorbij .Het zicht vernauwde zich per afgelegde meter en de verzuring…pffff. Ik zag geen wielen binnen mijn zeer beperkte zichtveld komen. En ze kwamen er ook niet. Er kwam niemand meer, helemaal niemand. En zo, passeerde ik als eerste de streep en waren de bloemen voor mij. Als kers op de taart mocht ik zoenen met rondeman Joost!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten