Slag om Norg

Dutch Fondo - Slag om Norg (cyclosportive) 130km

Ik kocht een tweedehands Specialized Roubaix Elite SL2, had nog een groep Sram Rival 10 speed liggen, samen met een Shimano RS500 wielset inclusief een set Specialized Roubaix 25-28mm bandjes. Nu nog een uitdaging om deze nieuwe aanwinst een flink te testen.

De KWNU kwam met de oplossing: een cyclosportive genaamd de Slag om Norg in het kader van het Dutch Fondo project. Men wil in de komende jaren een viertal van deze uitdagingen gaan organiseren op Nederlandse bodem.

De bedoeling is een wedstrijd met een inrij rondje van 100km en een koers van 30km. Het groepsgedeelte wordt afgewerkt met een gemiddelde van 33km/uur achter de jurywagen met motards voor en achter het peloton inclusief materiaalwagens, een bezemauto en een tweetal ambulances. Het enige dat mist is een helikopter.

De Slag om Norg met start en finish in, hoe kan het anders, Norg, maakt een ommetje van 100km door Drenthe en Groningen alvorens terug te keren in Norg, alwaar de koers begint op een afgezet parkoers van 15km (twee rondjes). Onderweg zijn er een aantal onverharde stroken en in het koersgedeelte zitten een paar lange zware onverharde stroken om het aantrekkelijk te maken.

Voor het inschrijfgeld van 30 euro ontvang je een gechipt stuurbord, een born reep met bidon, materiaalverzorging indien noodzakelijk en twee consumptiebonnen voor drank en eten na de koers. Er is was- en kleedruimten voorzien in de plaatselijke sporthal.

7u30 stap ik in de auto met vrouwlief om ruim twee uur later in Norg te arriveren. Ik ben lekker op tijd. Er is nog niemand om in te schrijven, althans klaar om de stuurbordjes uit te delen. Aangekondigd was, dat dit vanaf 9u00 mogelijk was…helaas. Maar na een kwartiertje wachten dan toch een enveloppe met de benodigde spullen ontvangen. Tijd voor koffie!

Het Wapen van Norg is net open en heeft koffie met gebak. Meer heb je niet nodig voor aanvang van een lange tocht. Vrouwlief is niet van plan om vier uurtjes te wachten en neemt de bus naar Assen.

11u45 sta ik met twee fietsvrienden aan de start. Het begint licht te miezeren en ik trek mijn nieuwe Rapha regenjack aan voor zijn vuurdoop. Omdat de temperatuur prima is, heb ik geen overschoenen aangetrokken, maar mijn tenen verpakt met plastic zakjes. Een prima middel om “droge”, warme voetje te houden. Drie uurtjes over natte wegen in een peloton is natuurlijk gewoon douchen…

Twaalf uur rollen we Norg uit in lichte regen. Gelukkig zijn de voorspellingen dusdanig, dat we zon verwachten na twee uur koers. In het peloton is het geen nerveuze bedoening. De meesten renners (en één renster, waarover later meer) zijn gewend om in een grote groep te rijden. De kanshebbers en “jonge” honden zitten allemaal voorin, direct achter de wedstrijdauto, die de aankomende obstakels duidelijk en op tijd aangeeft. Dat en de met vlag en fluit uitgeruste motards, die elk gevaarlijk punt bemannen, maakt het een vrij relaxte rit. In ieder geval tot de eerste onverharde strook. Die eerste strook. Daar doen mijn benen behoorlijk zeer. Ze voelen echt niet goed aan. De Hel van Wageningen van de week ervoor heb ik nog niet goed verteerd. Ik zak van halverwege het peloton aan het begin van de strook weg naar de laatste positie bij het uitkomen van de strook. Zo, dat voelde niet best. Ik rij mezelf weer snel naar het midden van het 100-talige peloton. Op zich is er niet veel aan de hand. De fiets deed zijn werk en de onverharde ondergrond is goed te doen, maar mijn boven benen, dat is andere koek.

Ik eet en drink wat. Er is geen verzorgingspost of andere voorziening voor eten en drinken. Je moet alles zelf meenemen of op strategische punten een verzorger hebben staan. Aangezien mijn vrouw vertrokken is naar Assen, ben ik op mijzelf aangewezen. Vier repen en twee 500ml bidons daar moet ik het mee doen. Fietsvriend Bart is reeds een bidon kwijtgeraakt. Stuiterde zo uit zijn houder. Uit voorzorg heb ik ouderwetse stalen bidonhouders gemonteerd en deze strak om mijn bidons gebogen in plaats van lichtgewicht carbon exemplaren. Menig een verliest bidons op de onverharde stroken! En je wilt niet zonder drinken komen te zitten. Maar 1 liter voor vier uur koers is krap. Gelukkig regent het.

De tweede strook. Ik kan de wielen niet houden. Ik wordt gelost en kom alleen in de wind te zitten. Dit voelt niet goed. Mijn benen protesteren hevig. Ik trap verbeten door. Op de stroken gaat het boven de 35km/uur. De voorste wagen neemt wat meer afstand, die door de mannen voorin op snelheid weer dicht gereden wordt. Ik heb dit eerder meegemaakt. Bij de geneutraliseerde start over vijf kilometer tijdens de 3 Peak Cyclocross Race in Engeland, joeg een peloton van 600 mannen en vrouwen de wedstrijdauto op. Deze ging steeds sneller rijden…met averechts effect. Binnen 1 kilometer lagen we met de tong op het stuur 50plus te trappen!

Ik ben gelost, het is tegenwind. Als je achter de auto’s terecht komt ben je uit koers. Mijn geluk zijn de plassers en met een groepje kom ik hangend en wurgend weer terug in het peloton. Was mijn kop er bijna af! Eten en drinken maar weer. En daar is de zon.

Gek genoeg zijn de volgende stroken geen probleem en kan ik makkelijk volgen. Stom lichaam, je weet nooit wat je er aan hebt! En zo naderen we de 100km en Norg. We vliegen Norg door en de wedstrijdauto laat ons los op het parkoers van 15km. We rijden 50plus tot aan de onverharde strook. Lekker met je hol open. Het peloton op een lang lint. Ik zie de voorste mannen opdraaien en maak me klaar voor beuken en bonken. Het peloton breekt in vele stukken. Ik zit in een achterin groepje met mijn fietsvrienden. De wind blaast hier strak, dus in een groepje zitten is vereist. Hier en daar sneuvelen renners met pech of door een schuiver. Helaas proberen een jury- en materiaalauto ons te passeren op een veel te smalle strook…sukkels! Onverantwoordelijk gedrag van de organisatie!

Bij het afdraaien van de laatste strook, schat ik de bocht verkeerd in (bijna 180 graden) en eindig in het gras. Eer ik weer op het asfalt rij is mijn groepje vertrokken. Shit, tegen wind. Langzaam rijdt de groep bij me weg. Het heeft geen zin en ik kijk om voor versterking. De enige dame in koers sluit bij me aan en kop over kop proberen we terug te keren naar de groep voor ons. Als we weer in Norg door de finish rijden hebben we nog een ronde te gaan. Als we ingehaald worden door een materiaalauto springt de dame erachter. Gekkenwerk, daar ga ik niet aan beginnen. Ik laat haar rijden en kijk om of er nog meer hulptroepen in aantocht zijn. Voor me gaat de materiaalauto op de rem en zit de renster er bijna vol tegen aan. Ze kan hem ter nauwer nood ontwijken. Sukkels! Maar goed dat ik er niet bij zit, want mijn reactiesnelheid had te laag gelegen en ik op de grond.

In de laatste ronde komen we met drie nog bij elkaar om kop over kop de race uit te rijden. In het sprintje moet ik mijn meerdere erkennen. Fietsvriendjes staan me na de streep op te wachten. Lekker ritje niet?! Ze zijn in training voor de Transalp, dus alle kilometers zijn welkom. Maar, inderdaad heb ik een heerlijke cyclo gereden. De benen voelen dan misschien tegen, het uiteindelijke gevoel is goed. En als ik de huldiging van de jeugdige winnaar met zijn dikke schaats bovenbenen aanschouw, denk ik toch van mijzelf, mooi gedaan!

Even omkleden, fietsje achter in de auto en op naar de sporthal voor het drankje en hapje. Je zou een pasta hap verwachten, maar tot onze verbazing is er…Chinees. Nasi of bami, kipsaté en foe yong hai en heel veel pindasaus. Dat laatste laat ik aan me voorbij gaan.

Tijd om eens te informeren waar de vrouw uithangt. Zij zit nog in Groningen…maar neemt de trein terug naar Assen, alwaar ik er mag ophalen. Ze heeft drie musea bezocht in vijf uur tijd! Zo heeft elk van ons een mooie dag achter de rug.

Nu maar hopen dat de KNWU de andere cyclo’s volgend jaar van de grond gaat krijgen, want deze Slag om Norg smaakt naar meer.

Uiteindelijk 88^ste van de 95 gefinishte renners. Dat moet volgend jaar een stukje beter!

Conclusie:

-       Een goed georganiseerde cyclosportive met potentie om uit te groeien naar een klassieker.

-       200 renners is de max. Nu waren we met 100 en dat is al een redelijk grote groep voor op de stroken.

-       Meer onverharde stroken in de eerste 100km is aan te bevelen, misschien met een aparte tijdmeting over elke strook voor een apart klassement.

-       Geen rare inhaalmanoeuvres door volgauto’s tijdens de laatste 30km, dat is vragen om ongelukken.

-       Plaats een of twee bevoorradingsauto (van sponsor Born) met bidons en eventueel repen achter het peloton, waar de renners zelf eten en drinken kunnen ophalen. Bij warm weer is twee bidons echt te weinig. (oplossing die ik ervaren heb tijdens een buitenlandse Cyclo, was dat iedereen bij de start werd voorzien van twee bidons, keuze uit water of sportdrank. Achter het peloton reed een pick-up met verse bidons. Je liet je afzakken, gooide je lege bidons in de achterbak en kreeg gevulde bidons aangereikt. Iedereen voldoende drinken en geen afval op straat. Na afloop kon iedereen, renners en publiek, een graai in de achterbak doen naar gebruikte bidons!)